Bukówka chodziła mi po głowie już od dłuższego czasu. Ten długi na 50 km dopływ Noteci pozostaje raczej w jej cieniu i wydaje mi się, że nie jest zbytnio rozpropagowany wśród kajakarzy. We wrześniu 2021 miałem okazje przepłynąć jezioro Straduń ze Stradunia do Smolarni, do którego to jeziora wpada Bukówka po pokonaniu jeziora Długiego nieopodal Trzcianki. Tutaj kilka zdań na temat samej Bukówki - zdjęcie tablicy informacyjnej zrobione przy moście na drodze nr 177 między Wieleniem a Dzierżążnem Wielkim:
Korzystając z ostatnich roztopów i dodatnich temperatur postanowiłem rzucić się Solarem w Nowy Rok na jeden z odcinków Bukówki oznaczony jako odcinek o charakterze rzeki górskiej. Charakterystykę tę przyjąłem z mocnym przymrużeniem oka, za co zostałem twardo skarcony w kilka sekund po zwodowaniu kajaka. A więc, w pochmurne przedpołudnie pierwszego dnia roku 2022 udałem się do leśnej osady Kuźniczka, celem rozpoczęcia spływu, który miał mnie "dostarczyć" do miejscowości Herburtowo, nieopodal Wielenia.
Dogodne miejsce do wodowania kajaka znajduję się w pod mostem w pobliżu Domu Integracji Środowisk Artystycznych:
Widać było podwyższony stan wody i dość wartki nurt świadczący o jej górskich charakterze. Po około 20 sekundach spędzonych w kajaku, czekała mnie wywrotka, po której praktycznie otrzeźwiałem z braku szacunku dla tej rzeki. Niesiony szybko wpadłem w plątaninę gałęzi zwisających nad rzeką, straciłem równowagę i wpadłem prosto do lodowatą kipiel. Wody było nieco ponad pas, dobrnąłem do brzegu i jeszcze raz wskoczyłem do solara. Zauważyłem przy tym nieznaczny ubytek ciśnienia w dolnej komorze, za który jak się później okazało odpowiedzialny był zawór bezpieczeństwa, przez który ulatniało się powietrze podczas całego spływu (z 3-4 razy musiałem dopompowywać, ktoś coś wie w jaki sposób poradzić sobie z tym problemem? Solar zakupiony w lutym 2021 zaliczył ledwie kilka spływów)
Zanim razem z prądem Bukówki wpłyniemy w las, rzeka wije się jeszcze kilka chwil przez łąki (porośnięte na brzegach rzeki drzewami), na skraju których czaił się już pierwszy napotkany tego dnia spinningista. Tutaj zaczyna się też ukazywać zwałkowy charakter rzeki. Początkowo uznałem to za lokalny folklor, miejscową niewygodę:
Po wpłynięciu do lasu rzeka ukazuje swoje kolejne oblicze, zwałka na zwałce, bóbr rządzi krainą, częste w ostatnich latach wichury dokładają swoje
Widok ten towarzyszy mi już do końca tego spływu, wysiadanie z kajaka i jego przenoszenie trawi większą cześć czasu. Brzegi rozmiękczone przez ostatnie roztopy nie ułatwiają zadania. Rzeka przez cały odcinek niesie dużo wody, nie ma mielizn ani płycizn, jest dość szeroka, meandruje wsród bukowej głuszy z dala od ludzkich osad. Po minięciu mostu przy wspomnianej już drodze nr 177 zbliżamy się do terenów tamtejszej pstrągarni. Jej odcinek, przez który przepływa rzeka, jest terenem hodowli wyłączonym z użytkowania dla osób postronnych. Kajak przenosić trzeba kilkaset metrów lewą stroną, wspinając się po wysokich, miejscami urwistych brzegach porośniętych bukiem. Po minięciu pstrągarni nie ma chwili wytchnienia, dalej miejscami wartki nurt i liczne powalone drzewa przegradzają koryto rzeki
W którymś momencie wśród drzew ukazują się jeszcze dwa domostwa zatopione w dziczy (miejsce to na mapy.cz widnieje pod nazwą Zwierzyniec), tudzież most. Jest już godzina 14, postanawiam zakończyć spływ paręset metrów dalej, w miejscu oznaczonym jako Ogrodzieniec. Tutaj krajobraz zmienia nieco swój charakter, po lewej stronie nadal las, po prawej zaczyna się Bagienna Dolina Bukówki...
