Warta Uniejów- Konin 26-27. 03. 2023
: 01 kwie 2023, 13:48
Miałem płynąć od soboty z Księżych Młynów , ale doszedłem do wniosku że po nocce trzeba swoje odespać , a jazda na miejsce tylko po to zeby przepłynąć kilka kilometrów lub żeby się tylko przekimać w namiocie to trochę bez sensu no i nie byłem pewien czy wtedy uda mi się dopłynąć do Konina .
Tak więc w niedzielę wcześnie rano (no dobra 8 : 15 może to nie wczesny świt) jestem na rzece . Start z Uniejowa przy aqua parku kolo boiska jest droga można podjechać prawie do plaży . Tak sobie płynąłem spokojnie popadającym od czasu do czasu deszczyku na szczęście wiało umiarkowanie czyli tak że dało się płynąć bez większego wysiłku.
Wyprawa ta miała być testem dla kajaka który przeszedł ten sprawdzian pozytywnie (myślę że wybacza mniej niż igla ale z tym należało się liczyć trochę inna budowa ) gdyby nie siedzisko ,nie mogę nawet napisać że jest do dupy po przecież z definicji po to siedziska są stworzone by tę część ciała wygodnie z naciskiem na wygodnie umiejscowić. Ale to chyba temat na inny post w innym dziale.
W ruinach zamku w Kole robię przerwę zaczyna coraz mocniej wiać wiec osłona z murów jak najbardziej się przydaje . Poniżej zamku i po drugiej stronie rzeki rozległe łąki teraz trochę podmokłe właściwie błoto ale jak podeschną to nawet fajne miejsce na biwak co prawda może być ciężko z drewnem na ognisko . Pierwszy etap osiągnięty dopłynąłem do Koła ponieważ pora jeszcze wczesna sił jeszcze trochę jest płynę dalej . Kapituluję gdzieś na wysokości miejscowości Ochle tu na łące porośniętej przy rzece krzaczorami z których ktoś chyba polował na kaczki widziałem parę pustych łusek po śrucie rozbijam namiot. Znalazłem trzy grubsze gałęzie i udało mi się rozpalić małe ognisko co prawda kiełbaski zjadłem wcześniej ale i tak jakoś milej się zrobiło w czym swój udział mógł mieć łyczek powtarzam tylko łyczek płynu wzmacniającego.
Poniedziałkowy ranek przywitał mnie szronem znaczy przy gruncie był przymrozek i wiatrem.
No nic coś ciepłego z menażki kawka z kubka i w drogę . Chwilami było ciężko naprawdę mocny wiatr powodował że mimo iż miałem do przepłynięcia krótszy odcinek od wczorajszego to wiedziałem że namęczę się bardziej i mogę płynąć dłużej . Ale oto cud się stał i gdzieś tak koło czternastej docieram do przedmieść Konina . W końcu docieram do rozgałęzienia Warty i kanału ślesińskiego mijam pierwszą tabliczkę z oznaczeniem kilometrów wcześniej takowych nie widziałem jeszcze ze trzy kilometry i kończę spływ przy moście Toruńskim .
Tak więc w niedzielę wcześnie rano (no dobra 8 : 15 może to nie wczesny świt) jestem na rzece . Start z Uniejowa przy aqua parku kolo boiska jest droga można podjechać prawie do plaży . Tak sobie płynąłem spokojnie popadającym od czasu do czasu deszczyku na szczęście wiało umiarkowanie czyli tak że dało się płynąć bez większego wysiłku.
Wyprawa ta miała być testem dla kajaka który przeszedł ten sprawdzian pozytywnie (myślę że wybacza mniej niż igla ale z tym należało się liczyć trochę inna budowa ) gdyby nie siedzisko ,nie mogę nawet napisać że jest do dupy po przecież z definicji po to siedziska są stworzone by tę część ciała wygodnie z naciskiem na wygodnie umiejscowić. Ale to chyba temat na inny post w innym dziale.
W ruinach zamku w Kole robię przerwę zaczyna coraz mocniej wiać wiec osłona z murów jak najbardziej się przydaje . Poniżej zamku i po drugiej stronie rzeki rozległe łąki teraz trochę podmokłe właściwie błoto ale jak podeschną to nawet fajne miejsce na biwak co prawda może być ciężko z drewnem na ognisko . Pierwszy etap osiągnięty dopłynąłem do Koła ponieważ pora jeszcze wczesna sił jeszcze trochę jest płynę dalej . Kapituluję gdzieś na wysokości miejscowości Ochle tu na łące porośniętej przy rzece krzaczorami z których ktoś chyba polował na kaczki widziałem parę pustych łusek po śrucie rozbijam namiot. Znalazłem trzy grubsze gałęzie i udało mi się rozpalić małe ognisko co prawda kiełbaski zjadłem wcześniej ale i tak jakoś milej się zrobiło w czym swój udział mógł mieć łyczek powtarzam tylko łyczek płynu wzmacniającego.
Poniedziałkowy ranek przywitał mnie szronem znaczy przy gruncie był przymrozek i wiatrem.
No nic coś ciepłego z menażki kawka z kubka i w drogę . Chwilami było ciężko naprawdę mocny wiatr powodował że mimo iż miałem do przepłynięcia krótszy odcinek od wczorajszego to wiedziałem że namęczę się bardziej i mogę płynąć dłużej . Ale oto cud się stał i gdzieś tak koło czternastej docieram do przedmieść Konina . W końcu docieram do rozgałęzienia Warty i kanału ślesińskiego mijam pierwszą tabliczkę z oznaczeniem kilometrów wcześniej takowych nie widziałem jeszcze ze trzy kilometry i kończę spływ przy moście Toruńskim .
