Trasa: Sól - próg na Tanwi, Ulanów
Rzeki: Biała Łada, Łada, Tanew
Długość trasy: 40,5 km
Ilekroć przejeżdżałam przez Biłgoraj, tylekroć patrzyłam na Białą Ładę. Zazwyczaj były to miesiące letnie, więc wody było tyle, co kot napłakał. Czy tym w ogóle da się płynąć? Jeśli tak, to jesienią. Albo wiosną. No i stało się. Zebrała się mała grupka chętnych. W drodze z Lublina do Biłgoraja niemal cały czas jechaliśmy w ulewie. Deszcz skończył się jednak w miejscowości Sól, gdzie koło mostku przy kościele pw. Michała Archanioła wyznaczyliśmy start. W czasie gdy Włodek i Łysy przestawiali auto na metę, ja, Michał i Dzidka poszliśmy zobaczyć niewielki prawosławny cmentarzyk, jak się okazało, założony w 1872 r. A potem ruszyliśmy. Dopóki płynęliśmy przez wsie – dużo było domów, mostków (w tym nawet jeden – zwodzony!), gospodarstw. Również trochę drzew w nurcie. Rzeczka wydała nam się interesująca, lecz bardzo urokliwą bym jej nie nazwała. Zmieniło się to, gdy do Białej wpłynęła Czarna i odtąd już płynęliśmy znacznie szerszą Ładą. Z każdym kilometrem nabierała ona malowniczości. Skończyły się przeszkody, a zaczęły widoki – zwłaszcza na piaszczyste, wysokie skarpy. Deszcz zupełnie nas ominął, choć w pewnym momencie zaczęliśmy się ścigać z ciemną chmurą. W doskonałych nastrojach postanowiliśmy nie wpływać tego dnia na Tanew i biwak zorganizowaliśmy akurat przy samym ujściu Łady. Udało się rozpalić niewielkie ognisko, usmażyć kiełbaski, skosztować domowych nalewek i na wszelki wypadek rozstawić tarpa, jednakże deszcz ponownie nas ominął. Co poniektórym udało się też popływać, ale może sami się poniektórzy pochwalą.
Nie ominął nas jednak chłód, który z każdą godziną zaczął się nasilać, aż do szadzi na namiotach nad ranem. Jednak przyzwyczajeni do biwakowania w różnych warunkach – daliśmy radę. Następny dzień to już pełne słońce, ciepełko i znana nam Tanew. Płynęliśmy nią prawie całą dwa lata temu i również teraz nie brakowało wody pod kajakiem, a nurt pysznie popychał nas coraz bliżej celu. Żal było płynąć zbyt szybko, dlatego znalazł się też czas na kilka odpoczynków. I tak dotarliśmy do mety, czyli progu na Tanwi przed Ulanowem. Łada pozostawiła dobre wrażenie i z pewnością warto było się na nią wybrać. Pierwszego dnia przepłynęliśmy 17 km, a drugiego 23,5. Dzięki za towarzystwo, do następnego pływania.
Kilka fotek.
Ujście Czarnej Łady:
Niektórzy skorzystali z ułatwień:
Na zwałce:
Tu właśnie widać dwie rzeki, Łada wpływa do Tanwi:
Śniadanie:
No i jeszcze trzy fotki pożyczone od Pawła.
Ta, którą zrobiliśmy na początek:
I autorka relacji:
Tym razem jednak było to nie w pełni zamierzone 
