Chyba było za dużo, albo była za ciepła
Okazało że jeden raz wystarczyło (uważać na to co się mówi kobiecie
).Po kilku lotach na inne kontynenty jumbo jetem, te 45 minut w szybowcu Bocian rodem z głębokiego PRL-u , było dużo innym niesamowitym przeżyciem (oblatany 10 marca 1952 roku orzesz !!!)
Sobotnia wycieczka na lotnisko w Lesznie i hej przygodo....
Świadomość co się dzieje przychodzi kiedy się orientujesz, że to jednak nie plecak przypinają ci obcy ludzie, 15 sekundowe szkolenie z zakresu obsługi wydaje się dobrym rozwiązaniem
Upadłe samopoczucie poprawia fakt że pan pilot nie używa spadochronu hahahahaha, będzie walka jakbyco do końca o szczęśliwe lądowanie .
Smycz wyciągowa podpięta rejestratory uruchomione ... wiśta wio
Już od pierwszych sekund wyobraźnia mocno rozpieszcza, głośne skrzypienie nie wiem czego, miałem tylko nadzieje że nie są to skrzydła.
Do momentu oderwania się od ziemi miałem wrażenie że to jazda rowerem po wysokiej trawie.
W minutę albo dwie opanowałem beż ściągi jaka jest poniżej przyrządy pokładowe (ten z tyłu ich nie widział ale o nic nie pytał przez cały lot , też ciekawe)
Potwierdziło się moje uwielbienie do zegarów
Samolot wyniósł Bociana na ponad 600m, potem termiką szybowiec osiągnął 1100m, prędkość 105-115km/h , niesamowity świst powietrza.
Dodatnie przeciążenia takie same jak na szybkiej karuzeli , ujemne to było nowe odczucie, którego organizm nie zaakceptował jako normalne, nic nie ważysz a może minus 40kg bardzo to dziwne.
W pewnym momencie zrobiło się dość gęsto w powietrzu i w eterze.
Kilka ujęć z lotniska w Lesznie - Wielkopolska sprzed 4 lat.
Mimo wszystko polecam każdemu, fantastyczne widoki i wrażenia są tego warte
