nawodzie.fun

Świat przyjeżdża na mundial, żeby się bawić w futbol, ale nie my.
Piłka nożna jest kochana na całym świecie jako najwspanialsza dyscyplina sportu.
Jest kochana nie dlatego, że ktoś z kimś wygrał (albo przegrał, albo miał lepszy bilans bramek), tylko dlatego jak grał.
A my, kim jesteśmy teraz w Katarze? , trudno się w tym zakochać, nie można nawet tego docenić.
Boją się przekroczyć połowę boiska, jakie to szczęście że Argentyna nie potrzebowała więcej bramek prawda ?
W budowaniu akcji są porażająco bierni, pod koniec meczu chciałem widzieć więcej bramek aby dopełnić wspaniały widok gry Argentyny.
Po trzech meczach grupowych - święto futbolu Polacy cztery razy strzelają celnie na bramkę.
To się nazywa bezradność i czekanie na to, co przyniesie los.
A Robert najlepszy na świecie, nie jest Maradoną i bez wsparcia może czasami coś strzelić albo nie.
Ten awans ma twarz Czesława Michniewicza i zostanie nazwany imieniem tego trenera.
Jest dokładnie taki jak on, a on ma w mojej ocenie mocno przesunięte poczucie wstydu.
Nie liczy się nic poza wynikozą, zrobić awans za wszelką cenę, po trupach.
A zatem Michniewicz tak naprawdę grał na o zgrozo mniejszą od Meksyku liczbę kartek...
To zdecydowało o awansie Polski, cały świat ogląda mundial, bo to jest przecież święto futbolu, wielka piłkarska uczta.
My na ten bal pakujemy się w gumofilcach, pikowanej kufajce i wieśniackim berecie.
I są tacy, którzy próbują nam wmówić, żebyśmy się z tym dobrze czuli i żebyśmy się tym zachwycali.
Mexico! Mexico! szkoda ich, widziałem ten kraj i miło wspominam, najbardziej życzliwych ludzi, powalczyli by z żabojadami, a tak?
Przedłużona fuksem agonia wkładów do reprezentacyjnych trykotów.
Panie Wojciechu Szczęsny! nigdy Pana nie lubiłem za grę oczywiście, ale spokojne do eliminacji MŚ wracać już nikt nie będzie.
Po tych trzech spotkaniach chapeu bas! jest Pan aktualnie perłą rzuconą między wieprze.

Ja bojkotuję mistrzostwa. Nie można cieszyć się żadnym wesołym świętem, które odbywa się na cmentarzu i za łapówki.

To niezasłużenie tak popularna dyscyplina, w żadnej innej nie krążą tak przeogromne pieniądze, w żadnej innej destrukcja nie odgrywa takiej roli.

rawa - łączę się w wyrazach bólu.
Kiedyś nazywano to catenaccio, wynik wszystko usprawiedliwia - szkoda.

miandas - granice tolerancji zostały przekroczone.
Strach pomyśleć co podobnego może się jeszcze zdarzyć w przyszłości.

Dokładnie